უნდა უჩივლო!

აუცილებლად!

პატივისცემით, მანქი.

თქვენ ხართ ყლეები!

პატივისცემით, მანქი.

დაცული: წერილები

ეს კონტენტი დაცულია პაროლით. მის სანახავად გთხოვთ შეიყვანოთ პაროლი ქვემოთ:

პაროლი

კიბერ-სიყვარული

______________________________________________________________________

• მოუთმენლობა – როცა ფეისბუქზე მესიჯის ნოტიფიკაცია ინთება, და სანამ ნახავ ვისგან არის, მანამდე შენი ყველა უჯრედი გაურკვეველი მიმართულებით აგზავნის თხოვნების კასკადს “ნეტა ის იყოს”.
• იმედგაცრუება – როცა გეზიზღება ყველა ადამიანი, რომელიც შენს ნოტიფიკაციებში ინთება და “ის” არ არის.
• პეპლები – როცა არ ელოდები და უცებ ჩატში გიხტება და სანამ წაიკითხავ რას გწერს, მანამდე მიკროინფარქტი გაქვს. სიხარულის რასაკვირველია.
• ნერვიულობა – როცა ძალიან ბევრს ფიქრობ რა უპასუხო ჩვეულებრივ კითხვაზე.
• ირიბად ლაპარაკი – როცა ბლოგზე ყველა პოსტს მისთვის წერ.
• მოწყენილობა – როცა არ ჩანს და ძველ მესიჯებს ათვალიერებ.
• დაკვირვება – როცა გაინტერესებს როგორ განვითარდით და ძველ მესიჯებს ათვალიერებ.
• გაკვირვება – როცა ძველი მესიჯების კითხვისას აღმოაჩენ, რომ საწყის ეტაპზე უფრო დაუკვირვებელი, მხიარული და Cool იყავი.
• გამოძიება – როცა აჭერ See Friendship-ს, “ის” და შენ. “ის” და “ის”, “ის” და “ეს ძუკნა”.
• ვარსკვლავები თვალებში – უკვე ძალიან ბევრჯერ რომ დაათვალიერე მისი ყველა ალბომი ფეისბუქზე, და ყველა სურათში მოგწონს.

• გაბუტვა – როცა იმ ფოტოს იყენებ პროფილის სურათად, რომელზეც იცი, რომ არ მოსწონხარ.
• საკუთრების განცდა – როცა ეჭვიანობ ყველაზე, ვინც ვოლზე უწერს “როგორ მომენატრეეეეეე :* :* <3”. მთელი დღე ფუჭდება, თუ ამ ვოლპოსტს შენი ობიექტი ალაიქებს.
• დამოკიდებულობა – როცა ყველა შენს სტატუსს “მისი თვალით” უყურებ, და ცდილობ მიხვდე – მიხვდება თუ არა.
• ტყუილი – როცა ზოგჯერ არ გესმის მისი ხუმრობები, მაგრამ მაინც იღიმები.
• მხარდაჭერა – როცა კამათში შეიძლება არ ჩაერთოს, მაგრამ შენს არგუმენტს გილაიქებს, და მიწას მყარად გრძნობ ფეხქვეშ.
• ხაფანგი – როცა ონლაინ ინთება, და “შემთხვევით” მის საყვარელ სიმღერას აშეარებ.

და ბოლოს:

არეულობა – როცა გინდა მოეფერო და ამის გამო ებუტები, როცა გინდა თბილი იყო და ამის გამო ეჩხუბები, როცა გინდა ჩაეხუტო, და სიგარეტს უკიდებ, როცა გინდა გაუღიმო, და სხვა მხარეს იხედები, როცა გენატრება და არ წერ, როცა გირეკავს და ვერ პასუხობ, როცა ლაპარაკი გინდა და ღიღინს იწყებ, როცა უნდა შეხვდე და ვერ ფიქრობ რა ჩაიცვა, როცა გინდა ჩაისუნთქო და თვალებს ხუჭავ, როცა მოწყენილ სახეს უმალავ და გინდა დაინახოს, როცა თბილ ხელებს ფრთხილად ეფერები, როცა არ გყოფნის და ამის გამო უბღვერ, როცა ყოველ ჯერზე ფიქრობ, რომ უკეთესიც შეიძლებოდა ყოფილიყავი, როცა გეშინია – არ მიხვდეს.

როცა გეშინია, რომ შეიძლება მართლა ვერ მიხვდეს.

ბლოგერები – კონა 10 კაპიკად

“- შენ თუ აპირებ შეხვედრის შესახებ პოსტის დაწერას?” მკითხა ნეტგაზეთის ჟურნალისტმა, როცა ბლოგერების და გარემოს დაცვის მინისტრის ჯერ სათანადოდ გაუხმაურებელი შეხვედრის დეტალებმა მაინც გამოჟონა “უქეიფიათ”, “ჩასასტავებულან”, “დრო უტარებიათ” სახით, და ამაზე ყველამ, ვისაც ოდესმე ინტერნეტ ექსპლორერის გარდა სხვა ბრაუზერის არსებობის შესახებ სმენია, ე.წ. კომპეტენტური კომენტარის გაკეთება გადაწყვიტა.

“- მე ჯერ ხალხის რეაქციას შევხედავ, რომ საკუთარი ბლოგის ფორმატში ჩავჯდე” – მეთქი, ვუპასუხე ზ.ა. ჟურნალისტს, და მე მგონი ეს დროც მოვიდა, “ასეთი ხალხის” და “ისეთი ხალხის”, რეაქციისშემდგომი პოსტის დაწერისა.

მანქიერი ბლოგი გაფრთხილებთ, ქვემოწარმოთქმული პოსტის კითხვისას, აუცილებელია საღი აზრის თან ქონა. წინააღმდეგ შემთხვევაში, თქვენ მიერ წაკითხული ყოველი წინადადება, უარყოფითად იმოქმედებს თქვენივე ნერვული სისტემის წინააღმდეგ.

დღე ხვალის შემდეგ

სარკეში მძღოლის ჩემზე მოშტერებულ თვალებს ვხედავ. ერთ ნაუშნიკს ვიხსნი.

– რამე მითხარით?

– ჰა?

– რამე მითხარით?

– არა შვილო. არ ჩაგეძინოს-მეთქი.

– არ ჩამეძინება.

მეგონა თვალები გახელილი მქონდა, როგორც ჩანს არ მქონია. ნაუშნიკს ისევ ვიკეთებ. ცალ ყურში მუსიკის სმენა იმაზე ცუდია, ვიდრე არცერთში. “you’re going into the bushes, შედიხარ ტყეში-ი, stand by the river, რომელიც მდინარეს ჰგა-ავს, you’re having fun, ვიღაცის სახლში” მღერის ზურა ჯავახია, ან ბასკი, ან ქარჩხა, ან სამივე ერთად. 

ნახვამდის..

რა ხდებოდა 2011 წელს იგივე და ნაცნობი:

• ჯერჯერობით ისევ მშობლებთან ვცხოვრობ.
• კიდევ ერთხელ ვიმგზავრე ავტოსტოპით (თუმცა გზაში დავკარგე ბარგი, რომელიც მერე დავიბრუნე).
• ისევ 45 კგ ვარ და ისევ მოკლე თმა მაქვს.
• ისევ ვმუშაობ გადაცემაში “რა? სად? როდის?”.
• ისევ დავბოდიალობდი ქვეყანაში და ვნახე რამდენიმე აქამდე ჩემთვის უცნობი ადგილი.
• კვლავაც არეულ-დარეული მაქვს დღის რეჟიმი და პირადი ცხოვრება.
• ისევ ვაკნატუნებ საშენ მასალას, ძირითადად “შპაკლს” და თაბაშირს, და არად ვაგდებ თირკმლებში პოტენციური კენჭების ამბავს.
• ისევ სანახავი მაქვს რამდენიმე აღიარებული და თუ-ჯერ-არ-გინახავს-ძალიან-რომ-ტეხავს ფილმი.
• ჯერ კიდევ არ მიპოვია “ცხოვრების სიყვარული”.

2011 წელს მომხდარი უსიამოვნო ამბები:

• რამდენიმე კონფლიქტი, იმედგაცრუება და წარუმატებელი ურთიერთობა.
• გახმაურებული თავდასხმის ამბავი.
• ბლოგის მიგდება და ნაკლებად პროდუქტიულობა.
• ჯერჯერობით თმის ვერგაზრდა.
• უფრო დავჭკვიანდი, შესაბამისად უფრო დეპრესიული გავხდი.
• დავკარგე კარგი მეგობარი.
• მივიღე ბევრი უარყოფითი ემოცია ჩემს პოსტებსა და ვიდეოებზე ფიდბექის სახით, განსაკუთრებით ძლიერი ემოციები კი Youtube-ს ჩენელმა მიწყალობა.
• მოვყევი ავარიაში.

რა მოხდა 2011 წელს ჯერარმომხდარი, მაგრამ სასიამოვნო:

• გაზაფხულზე გავხდი ყველაზე თვითაღიარებული ბოზი ქვეყნის მასშტაბით. პოსტი დღემდე ყველაზე პოპულარულია, ჩემს პოსტებს შორის, და მისი უამრავი რიმეიქიც იხილა ქართულმა ბლოგოსფერომ.
• გაზაფხულიდანვე მივაგდე ჩემი ჟურნალისტური კარიერა და გადავბარგდი სოციალურ მედიაში.
• ჟურნალისტიკის ბოლომდე მიგდება არ გამომივიდა, და პირველი ნომრიდანვე ვწერ ტაბულა არტში.
• ასევე გაზაფხულზე დავიწყე ფრჩხილების ქლიბვა, და გავიკეთე ტატუ.
• 
• პირველად მივიღე მონაწილეობა ლიტერატურულ კონკურსში, გავიმარჯვე პირველ ეტაპზე და ფინალში გავედი მეორე ადგილზე. ეშმაკობის და მანქიერების წყალობით, რა თქმა უნდა.
• წელს პირველად, და სავარაუდოდ ბოლოჯერ გადმოვხტი ხიდიდან ბანჯით, და ავისრულე დიდი ხნის ნატვრა.
• წელს პირველად დავესწარი ორი ფილმის გადაღებებს და კადრსგარეთ ვაჩხაკუნე ფოტოაპარატი. სასიამოვნო პროცესია.
• ვუდარაჯდებოდი და ვიღებდი ჩამავალ მზეებს. 
• წელს ჩემი მუსიკალური გემოვნება გახდა უფრო ელექტრონული.
• ახალი სამსახურის წყალობით, ბოლო 8 თვეა ყოველდღე ვლაპარაკობ ინგლისურად, რაც სხვა თუ არაფერი, მართობს მაინც.
• ვისწავლე და შემიყვარდა პოკერის თამაში.
• მაქვს ოცნების ლეპტოპი MacBook Air!
• ვიყავი სტუმრად რამდენიმე გადაცემაში, და თითქმის დავიკანონე გვარი “ბარკერი”.
• მოვიგროვე ირგვლივ ბევრი ადამიანი, და მათ შორის რამდენიმე ძალიან სასიამოვნოც.
• მეგობრებთან ერთად ვაკეთებ სატირულ-იუმორისტულ პროექტს “ჩიტი“.
• გასულ წელზე მეტი ყურადღება დავუთმე ჩემს 9 წლის დას, რომელიც ძალიან სწრაფად იზრდება.
• წელს დავიწყე სიარული პიროვნული განვითარების გრძელვადიან ტრენინგზე. ჯერჯერობით საცდელი ბოცვერივით ვგრძნობ თავს.
• აღმოვაჩინე და გავხდი 9Gag-ზე დამოკიდებული.

რას მოვახდენ 2012 წელს?

ვიცხოვრებ კიდევ უფრო ისე, როგორც მინდა და აუცილებლად დავუშვებ ყველა იმ შეცდომას, რომელიც ბედნიერს გამხდის.

მადლობა ყველას, ვინც ჩემ გვერდით იყავით მთელი ეს დრო, ნახვამდის 2011 წელო, შევხვდებით 2012-ში.

მანქის პოზიცია

ზუსტად შვიდი დღე

too perfect to be true..

პირველი დღე – შაბათი

23:50

“ონლაინ რომ არასდროს არიან და სინამდვილეში აქ არიან, ეგეთი ხარ ხო?”

მეცინება, კი ეგეთი ვარ. და დაიწყო..

“იმდენი mutuals friends გვყავს, რომ beautiful stranger-ის სტატუსს კარგავ, არა პრინციპში მხოლოდ stranger-ისას.”

მეღიმება.

“ნახე როგორი ტონკი კომპლიმენტი იყო?”

ვიცინი.

“კეისარს ხვდები? მისმინე, არ მინდა პრობლემები შემექმნას..”

(რა სიმპათიურია)

“არ შეგექმნება, კარგი ხასიათები აქვს კეისარს.”

საერთო ნაცნობები + 10 წუთი.

ქართული კინოინდუსტრია + 30 წუთი.

პეპერსების ახალი ალბომი + 15 წუთი.

ქართული ალტერნატიული მუსიკა + 5 წუთი.

მოსაწყენი უიქენდი/ლუდი/ღამე ჭამა/ვაშლი + 40 წუთი.

ფეხბურთი + 35 წუთი.

გოგოები/გოიმი გოგოები/სვეცკი გოგჩოები + 10 წუთი.

Tv-shows/vlogs/Failblog/9GAG + 25 წუთი.

ბიჭები/არამწეველი ბიჭები/გრუზინი *ლეები + 10 წუთი.

უმცროსი დები/უმცროსი ძმები/შვილები + 15 წუთი.

კინო/მუსიკალური ინდუსტრია,ამერიკა, NYC, LA, ბრიტანული ინგლისური, პოპ-პანკ ბავშვობა, ინდი, ტრიპ-ჰოპი, არქთიქ მანქიზ – checked, checked, checked..

05:56 – გათენდა, ძილი ნებისა.

ვაშლი დამესიზმრა. ბევრი.

მეორე დღე – კვირა

13:30

Refresh

“- წელიწადის რომელი დრო გიყვარს ყველაზე მეტად?

– შემოდგომა.”

საღამოს გაღვიძება და უსიამოვნო წინა დღე, ლეპტოპი, ფეისბუქი, სამი ნოტიფიკაცია: ლაიქი, ივენთის მოსაწვევი, მეგობრობის თხოვნა. Refresh, რამე მუსიკა, არა, ეგ არა, არც ეგ. კარგი, არ გვინდა მუსიკა. ხუთ წუთში მზე ჩავა, ვერ მოვასწრებ გადაღებას? ვერა. სასაცილოა რას დასდევ ამ ჩამავალ მზეებს. იმიტომ ხომ არა, რომ უფრო თბილია, ვიდრე ამომავალი? ჰა-ჰა! არ ადგები? ჰო, რა აზრი აქვს. კარგი, იქნებ გეჭამა რამე. არ გინდა? რა აზრი აქვს +/-3 კგ. Refresh, ანთია? არა არ ანთია. ვოლზე შევიხედოთ, ლინკები, ლაიქები, მომენატრეები, მიყვარხარები, გულები, სმაილები. ტფუ. Refresh. სიგარეტი. გავიდეთ? სად გავიდეთ, უბანი იდიოტებით გაქვს სავსე.

– პინგ.

– პონგ.

– როგორ ხარ?

– I’m ok.

– რას შვრები?

– არაფერს. გავიღვიძე.

– ცუდ ხასიათზე ხარ?

– საერთოდ არ ვარ არანაირ ხასიათზე.

– კაი.

(***** is typing) (***** has entered text) (***** is typing)