მიყვარხარ, მაგრამ..

ეს პოსტი ეძღვნება ყველას.. ვისაც.. უყვარს.. © KFJ

მიყვარხარ, მაგრამ შენი ფასადური დემოკრატიის დედას შევეცი.

მიყვარხარ, მაგრამ შენი ყველა ბელადი მოვტყან ა-დან ჰოე-მდე.

მიყვარხარ, მაგრამ მოგიტყან ინტელექტუალური ელიტა, კუანა ინტელიგენცია და პროფესორი ტაქსისტები.

მიყვარხარ, მაგრამ შენი კუკარაჩა დედას შევეცი.

მიყვარხარ, მაგრამ მოგიტყან მოყვარედ გამოდგომის მიზნით მტრად გაზრდილი შვილები.

მიყვარხარ, მაგრამ შენი ერთი კაცის ირგვლივ მობზრიალე “წიატრალური” სამყაროს დედას შევეცი.

მიყვარხარ, მაგრამ მოგიტყან პატრიოტთა ბანაკები, სპორტის და ახალგაზრდობის სამინისტრო, და სახალხო დამცველის აპარატი.

მიყვარხარ, მაგრამ შენი ყოველ ნაბიჯზე ეკლესიების შენებით შენარჩუნებული ერის სიწმინდის დედას შევეცი.

მიყვარხარ, მაგრამ მოგიტყან ლიბერალური დემოკრატია.

მიყვარხარ, მაგრამ შენი ყველა მყაყე ტრადიციის და ყველა განსხვავებული სასმისის დედას შევეცი, სათითაოდ.

მიყვარხარ, მაგრამ მოგიტყან დარეგულირებული ბაზარი და ჩეკების გათამაშება.

მიყვარხარ, მაგრამ მოგიტყან like კონკურსები და like-ების დატოლებები.

მიყვარხარ, მაგრამ მოგიტყან სნობიზმი, შოვინიზმი, ნეპოტიზმი, პიზდეცინტელექტუალიზმი, ყველანაირიზმი, მათ შორის შუაშიზმი.

მიყვარხარ, მაგრამ შენს ყაწიმებს, მანდილს, შიბაქს, მიხოს და მაროს, ჭიჭიკიას და ბიჭიკიას შევეცი.

მიყვარხარ, მაგრამ მოგიტყან ნატოსკენ და ევროკავშირისკენ სწრაფვა იმერული ქხაჩაფურის და მოქხევური ქხინკლის გავლით.

მიყვარხარ, მაგრამ მოგიტყან გაჩეხილი კიკვიძის ბაღი, წართმეული გუდიაშვილის სკვერი, ნახმარი პრეზერვატივის და ნაგვის პარკის ფანჯრიდან, ხოლო სიგარეტის ბიჩოკის მანქანიდან სროლის ტრადიცია.

მიყვარხარ, მაგრამ მოგიტყან ანბანის კოშკი, ჭაჭა თაუერი და ლაზიკა.

მიყვარხარ, მაგრამ შენი “რაც მაგრები ვართ ქართველები ვართ” ფრაზას შევეცი.

მიყვარხარ, მაგრამ შენს ძაალяნ პატივსაცემ ათასწლოვან კულტურას და ბნელ 90-იანებს შევეცი.

მიყვარხარ, მაგრამ მოგიტყან გულზე მჯიღის ცემა წითელი ხიდის გავლით.

მიყვარხარ, მაგრამ მოგიტყან წართმეული ეროვნება, გარყვნილი და დაღუპული თაობა, დევნილი რელიგია, ოდითგანვე ტოლერანტობა, მიტინგები, დაჩოქებები, ეკა ბესელიას მიერ დაცული ადამიანის უფლებები, ბაჩო ახალაიას მიერ დამარცხებული კრიმინალური სამყარო, მიხეილ სააკაშვილის დროს ვანო მერაბიშვილის და ბიძინა ივანიშვილის დროს ირაკლი ღარიბაშვილის პოლიცია, ერთიანი ეროვნული გამოცდები და ბოლონიის პროცესი, თეა გოგოტიშვილის ფსიქოლოგობა, მამა იობის ქადაგებები, ჩაბნელებული პრეზიდენტის სასახლე და განათებული საახალწლო ქუჩები, რუსული ფილმების ფესტივალი, გამარდჟობა გენაცვალე და კაკაია ოსენ ვლაგერიახ.

და ბოლოს, ყველა “მიყვარხარ”-ის მერე ყველა “მაგრამ”-ის დედასაც შევეცი.